اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر راهبردهای مقابله با استرس و سازگاری با بیماری در بیماران مبتلا به سرطان خون

مقدمه: سرطان خون یکی از انواع سرطان می باشد که بر راهبردهای مقابله و سازگاری بیماران تأثیر بسزایی می گذارد. هدف پژوهش حاضر اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر راهبرد مقابله با استرس و سازگاری با بیماری در بیماران مبتلا به سرطان خون و مقایسه آن با گروه کنترل است. روش کار: این پژوهش از نوع بررسی های شبه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل است. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران سرطان خون مراجعه کننده به مرکز درمانی شهید قاضی تبریز در سال 1394 می باشد. از بین این افراد 33 نفر بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (17 نفر گروه معنادرمانی) و گروه کنترل (16 نفر) تقسیم شدند. افراد گروه آزمایش در فرایند 10 جلسه معنادرمانی قرار گرفتند. گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. قبل از شروع درمان، و پس از درمان پرسشنامه های راهبردهای مقابله و سازگاری در اختیاران گروه آزمایش و کنترل قرار گرفت. داده ها با استفاده از آماره های توصیفی و آزمون های t در نرم افزار spss17 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که دو گروه ازنظر مشخصات فردی همگون بودند. میانگین و انحراف معیار مقابله مساله مدار گروه مداخله و کنترل 6/7 ± 1/62 و 3/6 ± 5/29 به ترتیب بود و تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (001/0 > p). همچنین میانگین و انحراف معیار سازگاری گروه مداخله و کنترل 5/9 ± 6/119 و 9/8 ± 8/62 به ترتیب بود و تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (001/0 > p). نتیجه گیری: معنادرمانی موجب افزایش معنا در زندگی بیماران سرطان خون شده و باعث می گردد بیماران از سبک های مقابله ای مناسب و سازگاری مطلوب برخوردار گردند.